I część Wpływ diety na Stwardnienie rozsiane

Jednym z elementów leczenia stwardnienia rozsianego jest dieta.

Stwardnienie rozsiane to bardzo ciężka choroba, prowadzi do pełnej niepełnosprawności, jak szybko, to zależy od rodzaju choroby oraz jak pacjent dba o siebie. Jest to bardzo kosztowna terapia i bardzo trudna dla osób które m

Rozprzestrzeniające się stwardnienie (stwardnienie rozsiane) jest jednym z wielu wyzwań zdrowotnych, z którymi pacjenci mogą się borykać. Rozwijający się rynek farmaceutyczny stale wprowadza nowe terapie, choć nie zawsze dają one satysfakcjonujące rezultaty. Osoby zmagaające się z tą chorobą często podejmują wszelkie wysiłki, aby poprawić swoje samopoczucie.

Stwardnienie rozsiane to bardzo ciężka i trudna do kontrolowania choroba, która może prowadzić do pełnej niepełnosprawności. Tempo postępowania choroby zależy od jej rodzaju oraz od tego, jak pacjent dba o siebie. Terapia tej choroby jest kosztowna i stanowi duże obciążenie, zarówno dla pacjentów, jak i ich rodzin. Opieka nad osobą cierpiącą na stwardnienie rozsiane jest wymagająca i stawia przed opiekunem wiele wyzwań, zarówno fizycznych, jak i emocjonalnych.

W miarę jak choroba postępuje i pacjent staje się coraz bardziej niepełnosprawny, często popada w depresję. To zrozumiałe, ponieważ wcześniej prowadził normalne życie, a teraz nagle jest zależny od pomocy innych i konfrontuje się z bezradnością wobec choroby. Chorzy na stwardnienie rozsiane często szukają wszelkich dostępnych środków, aby polepszyć swoją sytuację.

Choroba ta ma nie tylko wpływ na osoby chore, ale także na osoby, które ich otaczają. Opiekunowie często doświadczają współuzależnienia i zamykają się w sobie, odgradzając się od przyjaciół i rodziny. Jednak wsparcie od bliskich jest kluczowe zarówno dla pacjentów, jak i opiekunów.

Stwardnienie rozsiane (SM) jest chorobą o złożonej etiologii, co oznacza, że rozwija się na skutek wielu czynników, zarówno genetycznych ( małym stopniu), jak i środowiskowych. Naukowcy badają dziedziczność SM, ale nie można jednoznacznie określić procentu dziedziczenia tej choroby.

Ogólnie rzecz biorąc, ryzyko zachorowania na SM jest wyższe u osób, których krewni również mieli tę chorobę.

Genetyka odgrywa pewną rolę w rozwoju SM, ale nie jest to jedyny czynnik. Oprócz dziedziczności, SM jest także związane z czynnikami środowiskowymi, takimi jak infekcje wirusowe, narażenie na toksyny, niedobory witamin czy stres. To skomplikowane oddziaływanie wielu czynników sprawia, że ryzyko zachorowania na SM jest trudne do jednoznacznego oszacowania pod względem dziedziczenia. Rozwój dziecka w okresie dziecięcym, włączając w to czynniki takie jak odżywianie i środowisko, odgrywa znaczącą rolę w kształtowaniu ryzyka wystąpienia danej choroby.

Warto podkreślić, że mimo ryzyka dziedzicznego, zachorowanie na SM nie oznacza, że każde dziecko rodzica z SM również zachoruje. Dziedziczenie chorób jest zawsze wynikiem wielu czynników genetycznych i środowiskowych, które są trudne do przewidzenia. SM to skomplikowana choroba, i jej rozwijanie się zależy od wielu czynników, w tym od genetyki, ale także od czynników środowiskowych.

Stwardnienie rozsiane  jest dziedziczne, co wzmaga obawę przed tą chorobą, szczególnie w rodzinach, gdzie już występują przypadki tej choroby. To zrozumiałe, że chciałbyś dowiedzieć się, czy Twoje dzieci mają ryzyko dziedziczenia choroby. Jednak niepokojące jest to, że nie ma pewnej metody, aby tego uniknąć, choć obawa jest naturalna.

Warto pamiętać, że zdrowa dieta ma ogromne znaczenie zarówno dla utrzymania ogólnego zdrowia, jak i w walce z chorobami. Dieta może poprawić zarówno fizyczne, jak i psychiczne samopoczucie. Jednak ważne jest, aby pacjenci nie tylko dbali o swoje ciała, ale także o swoje umysły. Wspieranie zdrowego trybu życia, znalezienie zajęcia, które daje radość, i korzystanie z dostępnych grup wsparcia to istotne kroki w walce z chorobą.

Warto również zaznaczyć, że w kontekście stwardnienia rozsianego rola diety może być niedoceniana. Dieta stanowi istotny element ogólnego zarządzania chorobą i może pomóc w łagodzeniu jej objawów. Dlatego ważne jest, aby lekarze i pacjenci byli świadomi tej kwestii.

Stwardnienie rozsiane to trudna i złożona choroba, która ma wpływ na życie zarówno pacjentów, jak i ich bliskich. Wspieranie tych osób oraz świadomość znaczenia zdrowej diety i aktywnego stylu życia mogą pomóc w radzeniu sobie z tym wyzwaniem.

Kiedy chory na stwardnienie rozsiane znajduje się w zaawansowanym stadium i staje się coraz bardziej niepełnosprawny, często towarzyszą temu stany depresyjne. To zupełnie zrozumiałe, ponieważ osoba ta wcześniej prowadziła normalne życie, a nagle słyszy od lekarzy, że nie ma skutecznego lekarstwa na tę chorobę. To niestety prawda, jak się przekonałam rozmawiając z wykładowcami na uczelni. Stwardnienie rozsiane jest trudne do wyleczenia, a leki często służą przede wszystkim zarabianiu pieniędzy, ponieważ osoby chore są gotowe zrobić wszystko, aby przedłużyć swoje życie.

W moim najbliższym otoczeniu nie mam osoby dotkniętej tą chorobą, ale spotkałam ludzi, którzy mają w swojej rodzinie chorych na stwardnienie rozsiane. Warto zrozumieć, że nie tylko sam chory wycofuje się z życia, ale także osoba opiekująca się nim może popaść w współuzależnienie. To często prowadzi do izolacji od przyjaciół i rodziny, którzy chcieliby pomóc.

Mimo że sama nie przeszłam przez stwardnienie rozsiane, usłyszałam od ojca moich dzieci, jak cierpiał teść na tę okrutną chorobę. Niestety, nie miałam okazji poznać go osobiście, gdyż zmarł przed moim poznaniem go ojca dzieci. Jednak kiedy urodziłam swoje dzieci, zaczęłam zastanawiać się nad możliwością, że mogą dziedziczyć ten potencjalnie groźny gen. Zaczęłam więc zgłębiać temat i zdobywać wiedzę na ten temat.

Mimo że nie ma pewności co do dziedziczenia stwardnienia rozsianego, to strach przed tym jest realny. Jednak zdaniem ekspertów istnieją sposoby, aby pomóc chorym na tej chorobę przedłużyć ich życie. Jednym z kluczowych kroków jest nauczenie się cieszyć tym, co mamy wokół siebie – wsparcie i miłość bliskich, którzy nas otaczają. Warto docenić tych, którzy ofiarowują swoją pomoc i opiekę, choć sami często borykają się z własnymi emocjami, w tym potencjalną depresją. Istnieją grupy wsparcia i hobby, które mogą okazać się nieocenione w budowaniu psychicznej odporności i pomaganiu w radzeniu sobie z trudnościami. Warto pamiętać, że osoby opiekujące się chorymi potrzebują wsparcia i nie powinny uciekać od niego w poczuciu wstydu, gdyż jest to niepotrzebne.”

Innym rozwiązaniem jest Dieta w stwardnieniu rozsianym, o czym lekarze bardzo mało mówią.

Niezależnie od stanu zdrowia, zdrowe odżywianie jest kluczem do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Szczególnie w przypadku chorób, dieta ma ogromne znaczenie. Poza wpływem na stan fizyczny, warto podkreślić jej korzystny wpływ na nasze samopoczucie psychiczne. Daje ona siłę i determinację do codziennej walki o godność i jakość życia

Czy człowiek jest zdrowy czy chory aby organizm poprawnie funkcjonował, należy dobrze go odżywiać, a w szczególności gdy jesteśmy chorzy, dieta poprawia także nasze samopoczucie psychiczne, co daję nam siłę do walki o każdy kolejny dzień życia, w godności.

Żywienie u osób chorych na stwardnienie rozsiane ma na celu dostarczyć:

• energię
• niezbędne składniki do życia, których sam organizm nie wytworzy
• błonnik ( substancje resztkowe) oraz płynów

1.  Energia: – jest potrzebna  do podtrzymywania  procesów życiowych  w tym celu naszemu organizmowi musimy dostarczyć węglowodany, białka, tłuszcze z zachowaniem stosowanego dawkowania.

2. Węglowodany:

Czyli cukry, które dzielą się a proste i złożone zalecany procent węglowodanów w organiźmie to od 50-70%.

Pamiętajmy: im większy wysiłek tym więcej spożywajmy węglowodanów.

Zalecane węglowodany: ziemniaki, produkt zbożowe( chleb, mąka, makarony, kluski, ryż, owoce oraz mniej Zalecane słodycze ( węglowodany proste).Warto spożywać węglowodany, które zawierają błonnik.

Dlaczego słodycze- węglowodany proste nie są zalecane?

W stwardnieniu rozsianym, jednym z powodów unikania słodyczy i węglowodanów prostych jest fakt, że mogą one negatywnie wpływać na poziom cukru we krwi. Osoby z tą chorobą często doświadczają problemów z kontrolą poziomu cukru we krwi, a spożywanie dużych ilości węglowodanów prostych może prowadzić do gwałtownych skoków cukru we krwi, co może pogorszyć objawy i prowadzić do uczucia zmęczenia. W związku z tym, zaleca się ograniczenie spożycia tych produktów i skupienie się na diecie bogatej w zdrowe tłuszcze, białko i błonnik, co może pomóc w utrzymaniu stabilnego poziomu cukru we krwi oraz poprawie ogólnego samopoczucia pacjenta.

Czym jest indeks glikemiczny– informuje nas czy dany produkt szybko wpływa na podniesienie stężenia cukru we krwi. Wartość indeksu glikemicznego maksymalnego określamy na 100 – tę wartość posiada glukoza          ( cukier gronowy).

Wpływ pożywienia na stężenia cukru we krwi zależy od:

• zawartości węglowodanów
• substancji resztkowych – błonnika pokarmowego
• stopnia przetworzenia danego posiłku
• szybkości jedzenia
• zawartość składników odżywczych np; ilość tłuszczu i białka

Warto wiedzieć, że nie wszystkie węglowodany są takie same. Węglowodany złożone, obecne w produktach pełnoziarnistych, świeżych owocach, warzywach, fasoli i roślinach strączkowych, to najlepszy wybór. Ich zaletą jest to, że uwalniają energię stopniowo, co pomaga unikać gwałtownych skoków poziomu cukru we krwi. Co więcej, te produkty dostarczają nie tylko energii, ale również bogactwo cennych składników odżywczych, co sprawia, że są kluczowym elementem zdrowej diety.

Jaką rolę pełni białko w naszym organiźmie?

• tworzą enzymy i niektóre hormony
• tworzą przeciw ciała, czynniki krzepliwości krwi
• transportują tłuszcz
• magazynują np. żelazo
• białka strukturalne- mieśnie ścięgna itd.

Zalecane jest 0,8 g białka na kilogram masy ciała.

Nie należy przesadzać z białkiem, wpływa niekorzystnie na organizm ludzki.

Kolejna grupa tłuszcze, prawdopodobnie to tłuszcze, mają największy wpływ na działanie układu immunologicznego oraz na  rozwój i przebieg stwardnienia rozsianego ( SM).

Pierwsze badania przeprowadzano w 1950 roku. Celem było ukazać związek zapadalności na SM a odżywianiem codziennym.

Podczas wojny zauważono, niską zapadalność na stwardnienie rozsiane a wzrost spożycia tłuszczów zwiększył liczbę chorych osób na SM.

W badaniach zauważono, że osoby spożywające tłuszcze zwierzęce częściej chorują na te chorobę.

Kolejne badania wykazały związek miedzy spożywaniem dużo mięsa i mleka a mała ilością ryb na zachorowalność

• tłuszcze jednonienasycone
• tłuszczwe wielonienasycone
• Omega 3 i 6

W stwardnieniu rozsianym istotną rolę odgrywają kwasy omega 3 i 6 należy go zwiększyć, ale należy zastosować odpowiedni stosunek kwasu omega 3 do kwasu omega 6.

Kwas tłuszczowy arachidowy u osób ze stanami reumatologicznymi jest nie zalecany, należy go ograniczyć, także zauważono pozytywny wpływ przy stwardnieniu rozsianym.

Kwas tłuszczowy linolowy a stwardnienie rozsiane:

Jedno z badań wykazało, ze pacjenci przyjmujący kwas linolenowy  w wysokich dawkach rzuty były krótsze i przebiegały lżej ale ich częstość nie zmieniła się.

Kolejne badania także uzyskały taki wynik oraz że wpływa na spowolnienie choroby.

Pewne dane wskazały, że osoby spożywające kwasy omega 3 maja właściwości przeciw zapalne.

Kwas linolenowy: należy zachować umiar, jest to kwas nienasycony i jest nośnikiem vit. E. Zalecana ilość 12g. dziennie.

Zmiany wpływu diety odczuwalna jest dopiero po kilku tygodniach – miesiącach.

W kolejnym poście napiszę o witaminach na stwardnienie rozsiane.

reklama

Zapraszam do komentowania lub napisania wpisu gościnnego na dowolny temat.

“Twój komentarz może zmienić grę! Dołącz do dyskusji i zapisz się na mój newsletter, aby być na bieżąco z moimi nowościami. Twój wkład nie tylko wspiera MNIE, ale także pomaga w realizacji moich celów, w tym w spłacie długów. Dziękuję za wsparcie!”

A widziałeś mój wpis na temat, dlaczego trzeba mieć swoją ?

[mailerlite_form form_id=1]